Po drugiej stronie krat
 |
| www.sw.gov.pl |
W zeszły piątek, 13 listopada 2015r., członkinie Koła Dydaktyków Polonistów wraz z prof. Sławomirem Żurkiem stanęły u bram Zakładu Karnego w Opolu Lubelskim. Po przejściu niezbędnych procedur zostaliśmy wprowadzeni na teren zakładu, gdzie przyjął nas zastępca Kierownika Działu Penitencjarnego, por. Krzysztof Madejek, który pokrótce przedstawił nam historię placówki, opisał jej strategie i wytłumaczył status prawny. Po tym krótkim wstępie nasza grupa trafiła pod opiekę psychologa i jednego z wychowawców, którzy oprowadzili nas po terenie zakładu.
Można powiedzieć, że zobaczyliśmy niemal wszystko: salę widzeń, kaplicę, salę gimnastyczną, szkołę, bibliotekę, cele, centrum monitoringu. Najbardziej interesowała nas, oczywiście, szkoła i jej funkcjonowanie. Kwestie związane z edukacją osadzonych naświetliła nam pani dyrektor, która piastuje to stanowisko od momentu utworzenia Centrum Kształcenia Ustawicznego na terenie zakładu karnego, czyli od 5 lat. Szkoła oferuje m.in. 4-letni kurs liceum ogólnokształcącego oraz 2-semestralne kursy zawodowe. Sale lekcyjne są wyposażone zgodnie z aktualnymi standardami szkolnymi, Centrum posiada również salę komputerową, która prawdopodobnie zostanie wykorzystana w przyszłości do otwarcia kursu informatycznego.
Na terenie zakładu znajduje się pokaźnych rozmiarów biblioteka, z której zasobów osadzeni mogą korzystać bez ograniczeń. Zbiory biblioteczne są systematycznie uzupełniane przez dyrekcję zakładu, szkołę oraz likwidowane biblioteki z całego kraju. Jak pokazuje statystyka prowadzona przez wychowawcę sprawującego pieczę nad księgozbiorem, osadzeni bardzo chętnie i wiele czytają.
Wyjazd był dla nas bardzo owocnym doświadczeniem. Mieliśmy okazję zobaczyć to, co dla ludzi jest zwykle niedostępne, i poznać sposób funkcjonowania w zakładzie zamkniętym zarówno pracowników, jak i osadzonych. Nasi przewodnicy niestrudzenie odpowiadali na ogromną ilość pytań, które rodziły się w naszych głowach podczas zwiedzania. Jednak mimo ich wyczerpujących odpowiedzi, mamy świadomość, jak wiele jeszcze rzeczy nie udało nam się poznać z racji ograniczonego czasu. Jak sami pracownicy mówią: i 30 lat w tych murach będzie za mało, by powiedzieć, że wie się już wszystko. Być może jeszcze tam wrócimy...
Można powiedzieć, że zobaczyliśmy niemal wszystko: salę widzeń, kaplicę, salę gimnastyczną, szkołę, bibliotekę, cele, centrum monitoringu. Najbardziej interesowała nas, oczywiście, szkoła i jej funkcjonowanie. Kwestie związane z edukacją osadzonych naświetliła nam pani dyrektor, która piastuje to stanowisko od momentu utworzenia Centrum Kształcenia Ustawicznego na terenie zakładu karnego, czyli od 5 lat. Szkoła oferuje m.in. 4-letni kurs liceum ogólnokształcącego oraz 2-semestralne kursy zawodowe. Sale lekcyjne są wyposażone zgodnie z aktualnymi standardami szkolnymi, Centrum posiada również salę komputerową, która prawdopodobnie zostanie wykorzystana w przyszłości do otwarcia kursu informatycznego.
Na terenie zakładu znajduje się pokaźnych rozmiarów biblioteka, z której zasobów osadzeni mogą korzystać bez ograniczeń. Zbiory biblioteczne są systematycznie uzupełniane przez dyrekcję zakładu, szkołę oraz likwidowane biblioteki z całego kraju. Jak pokazuje statystyka prowadzona przez wychowawcę sprawującego pieczę nad księgozbiorem, osadzeni bardzo chętnie i wiele czytają.
Wyjazd był dla nas bardzo owocnym doświadczeniem. Mieliśmy okazję zobaczyć to, co dla ludzi jest zwykle niedostępne, i poznać sposób funkcjonowania w zakładzie zamkniętym zarówno pracowników, jak i osadzonych. Nasi przewodnicy niestrudzenie odpowiadali na ogromną ilość pytań, które rodziły się w naszych głowach podczas zwiedzania. Jednak mimo ich wyczerpujących odpowiedzi, mamy świadomość, jak wiele jeszcze rzeczy nie udało nam się poznać z racji ograniczonego czasu. Jak sami pracownicy mówią: i 30 lat w tych murach będzie za mało, by powiedzieć, że wie się już wszystko. Być może jeszcze tam wrócimy...
Chcielibyśmy jeszcze raz podziękować wszystkim pracownikom opolskiego więzienia za ciepłe przyjęcie, otwartość, serdeczność i cierpliwość w odpowiadaniu na nasze pytania. Pozdrawiamy Państwa gorąco i mamy nadzieję na jeszcze niejedno spotkanie.
Ewa Jemioł
Zapraszamy do odwiedzenia bloga prowadzonego przez autorkę tekstu, poświęconego literaturze, filmowi oraz teatrze: http://muzysponiewierane.blogspot.com
