Koło Dydaktyków Polonistów

W drugiej połowie XX wieku brytyjski lekarz Edward de Bono w swojej książce Sześć kapeluszy, czyli sześć sposobów myślenia [1] , zaproponował interesującą metodę twórczego rozwiązywania problemów. Może być ona użyteczna także poloniście, np. podczas oceniania postaw bohaterów literackich czy ustosunkowywania się do konkretnych wydarzeń w dziele literackim. Metoda ta kształci uczniowską umiejętność porozumiewania się, dochodzenia do kompromisów w grupie i współpracy w zespole, pomaga rozwiązywać problemy w sposób twórczy. Ponadto uczy   szacunku wobec opinii innych osób i pozwala na wyrażenie własnego zdania. Warto więc zapoznać się z jej zasadami. Potrzebne materiały: ·          Kapelusze w sześciu kolorach: biały, czerwony, czarny, żółty, zielony i niebieski ·          Karteczki w kolorach kapeluszy w takiej ilości, by otrzymali je wszyscy uczestnicy i stanowili równoliczne grup Zasady:    Uczniowie rozlosowują między sobą karteczki w różnych kolorach, dzieląc si

         W dzisiejszym świecie, w którym komputer jest nie tylko narzędziem pracy, ale i rozrywki, otoczeni jesteśmy przez różnego rodzaju gry komputerowe. Jest to jedna z najbardziej angażujących rozrywek, z której dzisiaj korzysta nie tylko młodzież, ale i ludzie dorośli (do którego to grona również należę). Gra jest coraz powszechniejszym gatunkiem, a tworzone teksty są coraz ciekawsze pod względem nie tylko technicznym (grafika czy dźwięk), ale również fabularnym. Chciałbym przedstawić trzy programy (które nie są stricte edukacyjne), prezentujące się, według mnie, ciekawie, a które można by spróbować   wykorzystać na lekcjach języka polskiego.              Pragnę zaznaczyć, że artykuł ten ma charakter szkicowy. Zdaje sobie sprawę, że w przypadku gry komputerowej (tekstu jeszcze nie testowanego w polskiej szkole) jest wiele problemów metodycznych związanych z tym, jak podać grę na zajęciach. Mam nadzieję, że poniższe przykłady zachęcą do zastanowienia się nad wejściem w ś