O grach trochę inaczej
W
dzisiejszym świecie, w którym komputer jest nie tylko narzędziem pracy, ale i
rozrywki, otoczeni jesteśmy przez różnego rodzaju gry komputerowe. Jest to
jedna z najbardziej angażujących rozrywek, z której dzisiaj korzysta nie tylko
młodzież, ale i ludzie dorośli (do którego to grona również należę). Gra jest
coraz powszechniejszym gatunkiem, a tworzone teksty są coraz ciekawsze pod
względem nie tylko technicznym (grafika czy dźwięk), ale również fabularnym.
Chciałbym przedstawić trzy programy (które nie są stricte edukacyjne),
prezentujące się, według mnie, ciekawie, a które można by spróbować wykorzystać na lekcjach języka polskiego.
Pragnę zaznaczyć, że artykuł ten ma
charakter szkicowy. Zdaje sobie sprawę, że w przypadku gry komputerowej (tekstu
jeszcze nie testowanego w polskiej szkole) jest wiele problemów metodycznych
związanych z tym, jak podać grę na zajęciach. Mam nadzieję, że poniższe
przykłady zachęcą do zastanowienia się nad wejściem w świat gier, by również
poprzez niego kształtować w dziecku właściwe postawy i uczyć go wartości.
Dlatego też nie podaję żadnych pomysłów na ich realizację, a pragnę je jedynie
przybliżyć. Wychodzę bowiem z założenia, że to od nauczyciela zależy, w jaki
sposób wykorzystać proponowane teksty kultury.
Pierwszym tytułem, który jest
nowością na rynku wydawniczym, jest gra Child
of Light wydana przez Ubisoft w końcu kwietnia. Gra przeznaczona jest dla
dzieci powyżej 12 roku życia. Jest to opowieść o córce austriackiego króla,
Aurorze, która umiera nagle i trafia do baśniowej krainy Lemurii, ogarniętej
przez złą Królową Nocy. Zadaniem królewny jest pomóc mieszkańcom odzyskać
równowagę i odnaleźć drogę. Tylko dokąd? Czy być może znów w ramiona ukochanego
ojca? O tym przekona się gracz, który ukończy, krótki, bo dziesięciogodzinny
wątek fabularny. W programie zachwyca przede wszystkim grafika, która przywodzi
na myśl najpiękniejsze produkcje japońskiego studia Ghibli czy baśnie braci
Grimm. Nastrojowa muzyka przenosi w świat fantazji i epickiej przygody, przez
co zachwyca. Jest to opowieść utrzymana w tradycyjnej tonacji walki dobra ze
złem, gdzie miecz wyciąga się tylko w słusznej sprawie. Jedynym minusem gry
jest to, że nie ma jeszcze do niej spolszczenia. Nie grałem w nią osobiście,
ale sądzę, że gra ma potencjał, który można wykorzystać na poziomie szkoły
podstawowej czy pierwszej klasie gimnazjum.
Drugą grą, również dla szkoły
podstawowej (klasyfikacja PEGI: 12+) jest, gra mojego dzieciństwa, Duck Tales: Remastered. Jest to prosta
gra platformowa, będąca remakiem pierwowzoru z 1989 r. Opowiada o przygodach
znanego multimiliardera Sknerusa McKwacza, który zlokalizował położenie kilku
bardzo wartościowych przedmiotów. Jest to kolejna okazja, by przysporzyć sobie
więcej bogactwa. Jednak nie będzie mu dane nacieszyć się długo własnymi
odkryciami, ponieważ w drogę wejdą mu starzy znajomi, tacy jak Bracia Be czy
Magika de Czar. Gra jest świetną okazją do odkurzenia postaci ze stajni
Disneya. (Czy przypadkowo widzę tu związek z komiksem?).
Ostatnim proponowanym programem jest
Wiedźmin: Gra komputerowa. Udane
przedłużenie wiedźmińskiej sagi w wykonaniu polskiego studia CD Projekt RED
daje wiele możliwości interpretacyjnych. Skomplikowane, niejednoznaczne
moralnie problemy do rozwiązania są dobrą bazą do rozważań moralnych na poziomie
liceum. Na tej też można pokazać, że rzeczywistość nie jest czarnobiała, a ma
odcienie szarości. Jest to rozbudowana gra typu role-playing game, która wciąga
na długo (aby ukończyć całkowicie główny wątek fabularny potrzeba ok.
sześćdziesięciu godzin). Nieliniowa fabuła, która prowadzi do jednego z trzech
różnych zakończeń i powoduje, że nie raz trzeba się dobrze zastanowić, nim
odpowie się swojemu rozmówcy. Wiedźmin:
Gra komputerowa przenosi nas do Wyzimy (znanej z pierwszego opowiadania o
Geralcie z Rivii) opanowanej przez tajemniczą Salamandrę, dowodzoną przez Azara
Javeda i niejakiego Magistra. Geralt musi rozwikłać spisek Javeda, który okrada
wiedźminów w Kaer-Mohren z alcemicznych odczynników i zabija podopiecznego
Vesemira - Leo. Trzeba jednak zwrócić
uwagę, że gra totalnie wpisuje się w konwencję stworzoną przez Sapkowskiego.
Wulgarny język, temat rasizmu czy seks również są obecne w grze. Dlatego gra
otrzymała klasyfikację PEGI: 18+. Dojrzała fabuła wiąże się tutaj z odbiciem rzeczywistości,
jak u twórcy wiedźmina. Uważam jednak, że warto podjąć fragmenty tego programu,
ze względu na jego charakter i wykonanie.
Jakub Bieńkowski
źródło grafik: www.gry-online.pl
