JAK uczysz się do egzaminu/sprawdzianu/testu/kolokwium?
Teoretycznie, każdy wypracował
sobie swoją metodę, która pozwala mu na lepsze zapamiętywanie materiału.
Praktycznie, większość z nas nie ma pomysłu, jak się zabrać do nauki. Często
odkłada to na później, nie wie, od czego zacząć, do jakich materiałów sięgnąć,
jak zorganizować sobie pracę. Tym, którzy wciąż szukają „metody idealnej”
chciałabym zaproponować szereg sposobów, jakie miałam okazję zaobserwować wśród
swoich kolegów i koleżanek podczas sesji egzaminacyjnej. Pozwoliłam sobie
zaprezentować je w trzech grupach:
1)
NOTOWANIE
2)
SŁUCHANIE
3)
OBRAZOWANIE
GRUPA PIERWSZA –
NOTOWANIE
Zdecydowana większość metod, jakie zostaną tu przedstawione
opierają się na selekcji materiału i zapisywaniu najważniejszych treści na
oddzielnych kartkach. Różnica tkwi w sposobie zapisywania treści. Są to
najlepsze rozwiązania dla wzrokowców!
1)
„KOLOROWE KARTECZKI”
Zaliczenie z ćwiczeń: dialektologia z socjolingiwstyką.
Studentka otrzymała od wykładowcy zagadnienia konieczne do
zaliczenia przedmiotu. Każdemu z nich przyporządkowała kolor. Przykładowo:
dialekt kaszubski to kolor zielony, natomiast gwara górska – niebieski, itp.
Białym kolorem oznaczyła wszystkie terminy wraz z ich definicjami. Następnie
wszystkie karteczki przykleiła do wewnętrznej strony teczki.
ZALETY – skojarzenie treści z kolorem, łatwe i szybkie w
przygotowaniu
WADY – ograniczona liczba kolorów, gdy materiał jest zbyt
duży, ciężko będzie umieścić wszystkie karteczki w wewnętrznej stronie teczki.
2)
MAPA MYŚLI
Egzamin z językoznawstwa ogólnego.
Wymagania egzaminacyjne to treść wykładu + literatura
uzupełniająca. Studentka przygotowała kilka kartek formatu A4. Swoją mapę myśli
skonstruowała wedle zasady:
JEDNA KARTKA = JEDNA MAPA MYŚLI = JEDNO ZAGADNIENIE = JEDEN
KOLOR
Studentka zapisała pierwsze zagadnienie na środku kartki (temat
to istota języka i jego cech), a następnie dorysowała strzałki do chmurek,
gdzie zapisała kwestie powiązane z tematem, a więc pojęcie języka naturalnego,
cechy języka naturalnego itp.
Każda mapa myśli była narysowana innym kolorem – podobnie
jak w przypadku „kolorowych karteczek”.
Zauważyłam również, że mapy myśli różnią się nie tylko
kolorem, lecz także wykończeniem plastycznym, co pozwala na lepsze kojarzenie
materiału z obrazem. Mamy więc nie tylko tradycyjne słoneczko z promieniami
jako strzałkami, ale też siedzącego na środku kartki kota, na którego brzuchu
piszemy temat, natomiast jego wąsy to strzałki.
ZALETY – cały materiał jest zebrany i uszeregowany wedle
jednego zagadnienia, bardzo przydatna przy powtarzaniu,
WADY – stworzenie mapy myśli jest czasochłonne nie tylko ze
względu na wykończenia plastyczne, ale też wymaga przepisywania sporej części
materiału.
3)
QUIZ
Podczas lektury zapisujemy na wcześniej przygotowanych
karteczkach (formatu wizytówkowego) PYTANIE i 3 MOŻLIWOŚCI ODPOWIEDZI, z
których jedna jest prawidłowa.
ZALETY: doskonała metoda na samokontrolę, przepytywanie
samego siebie
WADY: pytania musiałyby być skonstruowane w taki sposób, aby
odpowiedź była maxymalnie krótka (jak umieścić opisane zjawisko na tak małej
karteczce),
GRUPA DRUGA – OBRAZOWANIE
Materiał został rozpisany na zasadzie skojarzeń z obrazkami.
Przykładowo: obok zapisu Maria Dąbrowska możemy znaleźć takie rysunki:
ZALETY: twórcze uczenie się. kojarzenie obrazu z tekstem,
WADY: metoda pracochłonna, trudno zobrazować cały materiał.
GRUPA TRZECIA – SŁUCHANIE
Są też tacy, którzy przychodzą na egzamin, siadają obok
powtarzających kolegów i koleżanek i słuchają ich wypowiedzi. Jest to dla nich
najlepsza metoda na zapamiętywanie.
ZALETY: szybkie przyswajanie materiału
WADY: trzeba zaufać kolegom i koleżankom, iż to, co
opowiadają jest prawidłowe, jak również należy mieć nadzieję, że znajdzie się
ktoś, kto zechce tuż przed egzaminem referować wszystkie tezy J
A może macie jakieś inne metody, którymi chcielibyście się
podzielić? (:
Czekam na Wasze pomysły!
