Koło Dydaktyków Polonistów

Nauczyciel (nie)twórczy? Sztampa, szarość, nuda, banał - to tylko niektóre określenia dotyczące sposobu nauczania współczesnych polonistów, które można usłyszeć od uczniów, ale i specjalistów zajmujących się szkolnictwem. Warto zapoznać się z poniżej zamieszczonym artykułem i zastanowić się nad poruszanymi w nim kwestiami.  Całość znajdziecie na:  http://www.widok.waw.pl/files/zalaczniki/nauczyciel_nietworczy_0.pdf Czy zgadzacie się z autorką artykułu i opiniami przez nią przywoływanymi? A może pamiętacie jak wyglądały Wasze lekcje języka polskiego i zechcecie obronić polonistów bądź przyznać rację, że nie są zbyt kreatywni? Czekamy na Wasze głosy! *** Jeśli ktoś obawia się, że w przyszłości może zostać posądzony o nudne lekcje, niech zagląda na naszego bloga i szuka tu inspiracji :) 

             O kryzysie czytelnictwa w Polsce nie trzeba nikogo przekonywać. Świadczą o tym nie tylko statystyki [1] , ale również nasze prywatne doświadczenia i obserwacje. Nie czytają rodzice, dziadkowie, którzy nie dając dobrego przykładu młodszym przyczyniają się do niechęci dzieci wobec lektury [2] . Według Anny Janus-Sitarz jest jeszcze szansa, by zmienić „stan nieczytania” wśród uczniów. W niniejszej pracy podejmę próbę wskazania przyczyn kryzysu czytelnictwa, a tym samym przedstawię propozycje zmian tego stanu rzeczy w oparciu o artykuły wyżej wspomnianej badaczki.             PRZYCZYNA PROPOZYCJA ZMIAN - brak umiejętności czytania - rozmawiać o tym, czy uczniowie potrafią znaleźć sobie miejsce wyciszenia i wyłączenia z codzienności, - uczyć planowania czasu pozaszkolnego - brak przygotowania do odbioru lektury - poświęcić czas, by uczniowie wyrazili własne przemyślenia na temat problematyki danego utworu, - skłonić uczniów d

Gromy i pyłki , czyli Norwid muzycznie. W zbiorach polonistów prym wiodą książki i czasopisma. Cenne są jednak inne pomoce dydaktyczne, takie jak płyty CD. Dziś polecamy płytę Gromy i pyłki.  Zespół De Press wykorzystał m.in takie wiersze Cypriana K. Norwida jak Święty-pokój , Moja piosnka czy Krzyż i dziecko . Do każdego utworu dołączono notatki, zawierające informacje o historii wiersza, recepcji itp. Zostały one sporządzone przez dr hab. Piotra Chlebowskiego, który jest dyrektorem Ośrodka Badań nad Twórczością Norwida na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Zachęca on do popularyzowania płyty, mówiąc o jej kontekście edukacyjnym. Projekt ma przybliżać twórczość Norwida, a także pozwala lepiej poznać i zrozumieć jego życie. Więcej o płycie: http://www.de-press.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=154:rekomnedacjakul&catid=51&Itemid=89 http://www.de-press.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=121:gromyipylki&catid=42

            Teoretycznie, każdy wypracował sobie swoją metodę, która pozwala mu na lepsze zapamiętywanie materiału. Praktycznie, większość z nas nie ma pomysłu, jak się zabrać do nauki. Często odkłada to na później, nie wie, od czego zacząć, do jakich materiałów sięgnąć, jak zorganizować sobie pracę. Tym, którzy wciąż szukają „metody idealnej” chciałabym zaproponować szereg sposobów, jakie miałam okazję zaobserwować wśród swoich kolegów i koleżanek podczas sesji egzaminacyjnej. Pozwoliłam sobie zaprezentować je w trzech grupach: 1)       NOTOWANIE 2)       SŁUCHANIE 3)       OBRAZOWANIE GRUPA PIERWSZA – NOTOWANIE Zdecydowana większość metod, jakie zostaną tu przedstawione opierają się na selekcji materiału i zapisywaniu najważniejszych treści na oddzielnych kartkach. Różnica tkwi w sposobie zapisywania treści. Są to najlepsze rozwiązania dla wzrokowców! 1)       „KOLOROWE KARTECZKI” Zaliczenie z ćwiczeń: dialektologia z socjolingiwstyką. Studentka otrzymał